غزل شماره 67 حافظ: یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست - مهسان بلاگ

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست

جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

حالیا خانه برانداز دل و دین من است

تا در آغوش که می خسبد و همخانه کیست

باده لعل لبش کز لب من دور مباد

راح روح که و پیمان ده پیمانه کیست

دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو

بازپرسید خدا را که به پروانه کیست

می دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد

که دل نازک او مایل افسانه کیست

یا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبین

در یکتای که و گوهر یک دانه کیست

گفتم آه از دل دیوانه حافظ بی تو

زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

در دلت رویای رسیدن به مقصود را داری و برای رسیدن به آن سخت در تلاش و تلاش هستی. آنچه در طلب آن هستی مقصود خیلی هاست. ناامید مباش و بر خدا توکل کن. پاداش صبر و تحمل تو در این راه، رسیدن به مراد دلت است. فرصت هایی را که به دست می آوری قدر بدان و از آنها کمال استفاده را بنما.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 68 - ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 67 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 67 حافظ

بیت اول

یارب این شمعِ دل افروز ز کاشانه کیست

جانِ ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

عجبا آن شمعی که دل ها را آتش می زند و خاطر ها را شوق می بخشد، از خانه کیست، جان ما را آتش زد. بپرسید که جانانه کیست و دلربای کیست. [یارب = در اینجا یعنی عجبا، در مقام تعجب استعمال شده و حالت ندا و منادا ندارد / دل افروز = روشن نماینده دل / کاشانه = خانه زمستانی / بپرسید = سؤال کنید]

✦✦✦✦

بیت دوم

حالیا خانه براندازِ دل و دینِ من است

تا در آغوشِ که می خُسبد و همخانه کیست

آن شمع دلفروز که فعلاََ خانه خراب کن دل و دین من است. عجبا با که همخواب و همبستر است و با که همخانه می باشد. حاصل اینکه، مرا خراب و بیچاره کرد؛ آیا چه کسی را آباد و احیاء کند؟

✦✦✦✦

بیت سوم

باده لعلِ لبش کز لبِ من دُور مباد

راحِ روحِ که و پیمان دِهِ پیمانه کیست

باده لب چون لعلِ آن جانان که خدا نکند از لبِ من دور باشد، راحِ روح کیست؟ یعنی به جانِ چه کسی آرامش می بخشد؛ و با که پیمان بسته است که هم قدح گردد؟

✦✦✦✦

بیت چهارم

دولتِ صحبت آن شمعِ سعادت پرتو

باز پرسید خدا را که به پروانه کیست

محض خاطر خدا بپرسید که مصاحبت آن شمعِ سعادت پرتو به پروانه کیست و یا به سبب پروانه کیست. یعنی کاتب ازل این سعادت را به پیشانی که نوشته و برای که تقدیر نموده است. [دولت صحبت = مصاحبت / خدا را = برای خاطر خدا / به پروانه کیست = پروانه در اینجا خط همایونی است که بنا به مقتضای مصلحتی، پادشاهان به نامِ کسی صادر نمایند و آن که این دست خطِ همایونی را به صاحبش در خارج می رساند، او را هم پروانه گویند. در بین سلاطین عجم این خود یک سِمت است.]

✦✦✦✦

بیت پنجم

می دمد هر کس اش افسونی و معلوم نشد

که دلِ نازکِ او مایلِ افسانه کیست

به این شمعِ دلفروز هر کسی افسونی می دمد و با مکر و حیله سعی می کند که تمایل او را به خود جلب نماید. اما معلوم نشد که دلِ نازک و ظریف او به افسانه که و به چه کسی مایل است. حاصل اینکه، هر کسی برای اینکه او را به خود اختصاص دهد. قصه ها و افسانه ها می خواند، اما معلوم نیست که به قصه که مایل است. [افسون = حیله و مکر و آنچه زیر لب خوانده و فوت نمایند / نازک = ظریف، صفت است برای دل / افسانه = اسطوره]

✦✦✦✦

بیت ششم

یارب آن شاهوشِ ماه رُخِ زهره جبین

دُرِ یکتای که و گوهرِ یکدانه کیست

عجبا، آن شمعِ دلفروزِ مانندِ شاه، ماه سیما و درخشنده جبین، مروارید یکتای که و گوهر یکدانه کیست یعنی جگرگوشه کیست؟ [جبین = پیشانی / زهره جبین = پیشانی براق / دُرِ یکتا = مروارید یکدانه در یک صدف که این مروارید عادتاََ درشت می گردد.]

✦✦✦✦

بیت هفتم

گفتم آه از دلِ دیوانه حافظ بی تو

زیرِ لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست

به آن جانان گفتم: آه از دلِ دیوانه حافظ که در فراق تو چه می کشد. در حالی که زیر لب می خندید گفت: دیوانه کیست؟ یعنی من او را دیوانه ننموده ام و از دیوانگی او خبر ندارم. مرادش این است که هرکسی تو را دیوانه نموده به او شکایت کن.

منبع: توضیح سودی، انتشارات نگاه.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا